aمطالب پیشنهادی
۲۷ آبان ۱۳۹۵, ۹:۴۰ ق.ظ
تلاش اصولگرایان بر یک کاندیدای واحد در انتخابات ریاست‌جمهوری
تلاش اصولگرایان در انتخابات ریاست‌جمهوری بر این است که با کاندیدای واحد به عرصه انتخابات وارد شوند یا اگر هم با دوکاندیدا می‌آیند هماهنگ باشند.
پرتال خبری واکنش: نام‌هایی که برای انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام می‌شود صرفا اعلام آمادگی است یعنی این افراد تصور می‌کنند که می‌توانند کاندیدای جناح اصواگرا باشند.
برخی از این کاندیداها توسط تشکل‌ها معرفی شده‌اند و برخی به صورت شخصی اعلام آمادگی کرده‌اند. البته برخی از اسامی اعلام شده در حد گمانه زنی است. بین کاندیداهای اصولگرا تاکنون دو نفر از سوی احزاب اصولگرا اعلام کاندیداتوری کرده‌اند اما آنهایی که شخصا قصد دارند کاندیدا شوند مانند آقای جلیلی یا رستم قاسمی هنوز اعلام نکرده‌اند که نامزد انتخابات خواهند شد.
اگر اصولگرایان بتوانند تجمع واحدی را مانند انتخابات ۹۴ تشکیل دهند و در آنجا روی نام کاندیداها بحث و بررسی صورت گیرد در این صورت احتمالا افرادی که اعلام آمادگی کرده‌اند به نفع کسی که شورای مرکزی ائتلاف اصولگرایان انتخاب کرده کناره‌گیری خواهد کرد. اختلاف بین احزاب و تشکل‌های جریان اصولگرا در انتخابات مجلس درسال گذشته نیز مطرح بود، اما در عین حال تمام اصولگرایان جز جریان آقای لاریجانی تحت عنوان جبهه متحد اصولگرایان در انتخابات شرکت کردند. اصولگرایان تلاش خواهند کرد که یکپارچه در انتخابات شرکت کنند.
جریان‌های اصولگرا می‌دانند که اگر امکان موفقیتی برای پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری باشد شرط آن وحدت بین تمام اصولگرایان است. اگر این وحدت شکل نگیرد احتمال موفقیت آنها بسیار کم خواهد شد و کاندیداهای جریان اصولگرا به تنهایی به پیروزی خواهند رسید. اصولگرایان در انتخابات مجلس ۹۴ توانستند با ائتلاف تا حدی به موفقیت برسند، فقط در تهران نتیجه را به اصلاح‌طلبان باختند ولی در کل کشور موفق بودند.
آنها در سال گذشته توانستند با درصد قابل قبولی به اجماع برسند. انتخابات۹۶ از جهاتی نسبت به۹۴ برای اصولگرایان آسان‌تر است چون قصد بر اجماع بر روی یک نفر است. هر انتخاباتی فضا و شرایط خود را دارد. اگر تصور شود فردی در انتخابات گذشته کاندیدا شده و شکست خورده پس در این انتخاب نیز شکست خواهد خورد غلط است.
انتخاب مردم مقایسه بین کاندیداهای موجود است. زمانی مردم مثل سال۹۲ بین ۵ نفر انتخاب می‌کنند و زمانی دیگرشرایط دیگری به وجود می‌آید که بین ۲تا۳ نفر دست به انتخاب می‌زنند. آقای روحانی وضعیت مطلوبی در بدنه اجتماعی مردم ندارد. رقابت با آقای روحانی در سال ۹۶ رقابت سختی نخواهد بود. نباید تصور شود چون وی رئیس‌جمهور مستقر است حتما رقابت با وی سخت است.
خود اصلاح‌طلبان و حامیان دولت نیز می‌دانند که روحانی پایگاه اجتماعی مطلوبی ندارد و به آن معترف هستند. روحانی خیلی وضعیت جدی و مستحکمی ندارد که لازم باشد یک کاندیدای بسیار قدر در مقابل وی به رقابت بردازد. وی در سال ۹۲ نیز با رأی کمی توانست آرا را به خود اختصاص دهد.
تجربیات انتخابات‌های گذشته نیز حاکی از این مساله است که کاندیداهایی که زیاد هم شناخته شده نبودند توانسته‌اند برکاندیدای اصلی فائق آیند. اگربه انتخابات سال‌های ۷۶و ۸۴ نگاهی بیندازیم به اهمیت این موضوع بیشتر پی خواهیم برد.
